De situatie is anders voor het Van Leeuwenkuilbos en het Dr. Van Steijnbos, de bossen die worden verwijderd om de wind weer vrij spel te geven in de Schoorlse Duinen.

Het bijzondere van de dennenbossen in Baaknol is dat de minerale bodem slechts een paar centimeter onder de toplaag ligt. Dat zorgt voor ideale omstandigheden voor paddenstoelen. Ze hoeven niet door een dikke laag humus heen te groeien. Ook op Terschelling liggen nog zulke bossen.

Hotspot-gebied
Het Baaknolbos geeft zelfs doorgewinterde mycologen iedere maal dat ze er komen een ‘wauw-gevoel’. Het is een hotspot-gebied voor Nederland wat betreft paddenstoelen, korstmossen en mossen. Er komen heel veel rode lijst soorten voor; deze paddenstoelen zijn op de lijst getypeerd als zeldzaam, zeer zeldzaam en uiterst zeldzaam, daarnaast zijn er ook voor Nederland nieuwe soorten te vinden. Staatsbosbeheer en de provincie Noord-Holland hebben eind vorig jaar besloten het Baaknolbos in principe niet te kappen, om zodoende zowel de ecologische doelen als de zorgen vanuit de omgeving een plek te geven.

Globale indruk
Eind vorig jaar bezocht Joop de Wit, vrijwilliger bij Staatsbosbeheer, op eigen initiatief het Van Leeuwenkuilbos en het Dr. Van Steijnbos met als doel het verkrijgen van een globale indruk van de aanwezigheid van paddenstoelen. Voor deze twee bossen heeft Staatsbosbeheer een vergunning aangevraagd voor omvorming naar duingrasland. Joop heeft veel ervaring op het gebied van natuurinventarisaties en liep zowel door de randen van de bossen als er dwars doorheen.

Eenvoudig te beschermen
Joop: ‘De paddenstoelensoorten die ik in het Van Leeuwenkuilbos aantrof zijn vrij algemeen, algemeen of zeer algemeen volgens de terminologie van de Nederlandse Mycologische Vereniging m.b.t. namen en kartering van paddenstoelen in het veld. Ik heb twee vrij algemene soorten aangetroffen, die op de rode lijst staan als “kwetsbaar”. Bij een eventuele houtkap is zeker één van de twee eenvoudig te beschermen omdat deze soort aan de rand van het bos staat. Ook heb ik enkele rozetten van de Dennenorchis gezien. Het Dr. Van Steijnbos heb ik éénmaal bezocht, vanuit het noorden tot aan de weg naar de Kerf. Ik heb geen rode lijst soorten gezien, wel een soort die matig algemeen is.’